Quote from ufabet on พฤศจิกายน 20, 2024, 9:12 am

ขบวนศพของฮาลเคนเบิร์กถูกนำขึ้นบันไดใหญ่ผ่านไปยังชั้น 2 ท่ามกลางประชาชนจำนวนมากที่มาส่งองค์ชายที่ตนรักให้จากไปอย่างสมพระเกียรติ

​

เรือวาฬดำ วันที่ 12 หลังออกเดินทาง เวลา 13.00 น.

​

เหล่าทหารประจำพระองค์ของเซอรีโดนีชได้กลับมารวมตัวอีกครั้งหลังแยกย้ายกันไปประจำการในงานพิธี

​

ทั้ง 5 ได้พูดคุยกันว่า โบคเซน เพื่อนสมาชิกที่ถูกดึงตัวมาเป็นที่ปรึกษาได้หายตัวไปเมื่อ 30 นาทีที่แล้ว ทั้งหมดไม่รู้ตัวและวิธีการของคนร้าย ทำให้คิดว่าต้องมีการใช้ยาหรือสารบางอย่างในการลงมืออย่างแน่นอน ถึงได้ลักพาตัวทหารรักษาการณ์ออกไปได้โดยไม่มีใครรู้ตัว

​

ทว่าไม่ใช่กับโอโตชิน ทหารหนุ่มปากมากที่ซี้กับทุกคนในกลุ่ม... หลังจากรู้ถึงการมีอยู่ของเน็น โอโตชินแทบจะเป็นคนเดียวที่ตื่นตาตื่นใจกับมันอยู่ตลอด

​

"เน็นไงล่ะ!! ถ้าพวกมันใช้เน็นได้ ก็คงทำอะไรที่เหมือนกับการสะกดจิตได้ แล้วพวกมันจะใช้เธอลอบปลงพระชนม์เซอรี่"

​

...

​

ทุกคนฟังโอโตชินแล้วก็หันมาคุยต่อว่า ความเป็นไปได้มันมากเกินจนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง จึงต้องใช้แผนเดิมกันว่า "ถ้ามีคนถูกจับตัวไป" จะให้ยกเลิกการติดต่อสื่อสารกับคนนั้นไปก่อนเพื่อป้องกันการโดนแทรกซึม

​

"เฮ้ย!! พวกแกสุมหัวทำอะไรกันอยู่"

"กระจายกำลังกันสิวะ มาตรการรักษาการณ์ขั้นพิเศษยังมีอยู่นะว้อย"

กิ๊ปเปอร์ หัวหน้าหน่วยของทั้ง 5 คน ตะโกนด่าแก๊งค์เพื่อนที่มารวมหัวคุยกันระหว่างหน้าที่

​

ทั้ง 5 จึงต้องแยกย้ายกันออกไป โดยยังสรุปไม่ได้ว่าจะทำยังไงกับการหายตัวไปของโบคเซน

​

​

...

​

​

​

อีกด้านนึง สายตาคู่นึงก็ได้ลืมตาตื่นขึ้นมา...

​

สิ่งแรกที่สายตาคู่นั้นเห็น คือร่างของหญิงผมทองยาวคาดด้วยมงกุฏหนามที่กำลังมองตรงมาด้วยรอยยิ้มน่าขนลุก... สตรีผู้เป็นที่ต้องการตัวมากที่สุดในวาฬดำ... โมเรน่า

​

โมเรน่าเองก็จับจ้องไปยังร่างของทหารสาวผมสั้นที่เพิ่งได้สติขึ้นมา

​

โบคเซน

​

​

ทั้งคู่นั่งจ้องกันบนโต๊ะ โดยข้างหลังโซฟาและเก้าอี้ไป ได้มีสมาชิกเออิหนุ่มสาวอีก 5 คน ยืนล้อมไว้ ไร้ซึ่งทางหนีและขัดขืน

​

​

"ขอต้อนรับสู่รังของเออิ" โมเรน่ากล่าวทักทายเชลยที่จับมาได้

​

"โมเรน่า พรูโด้ สินะ... ต้องการอะไร"

ไม่ยอมให้อีกฝ่ายกดดัน โบคเซนถามกลับด้วยท่าทีที่นิ่งเฉยไม่แพ้กัน

​

​

โมเรน่า: ชั้นอยากให้เธอมาเป็นพวก...

"นี่ไม่ใช่การบังคับ... แต่ถ้าจะให้พูด เธอนั้นมีคุณสมบัติตรงกับสิ่งที่เราขาดไป... พวกเราจึงจะทำทุกวิธีที่จะให้เธอยินยอมมาเข้าร่วม"

​

โมเรน่าเอ่ยคำต้องการไปตรงๆ ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังเหลือบมองซ้ายขวา เพื่อประเมิณสถานการณ์

​

(ไม่ได้มัดมือเท้า แต่มีศัตรูล้อมไว้ 6 คน และเราไม่มีอาวุธ...)

"ก็ขึ้นอยู่กับเงื่อนไข แต่คงให้คำตอบทันทีไม่ได้..." โบคเซนตอบ

​

(นี่ไม่ใช่การลักพาตัวตามปกติ... แต่เป็นวิธีการบางอย่างที่เราไม่รู้จัก... เน็น?!)

​

..

​

โมเรน่า: หัวไวดีนี่ หลีกเลี่ยงการตอบว่าตกลงหรือไม่

"แต่อยากให้รู้ด้วยว่า ถึงเราอธิบายมากไปกว่านี้ ผลลัพธ์ก็ไม่เปลี่ยนหรอก"

​

โบคเซน: ขู่กันรึไง

​

โมเรน่าตอบรับด้วยรอยยิ้ม

"นั่นสินะ? ก็ขึ้นอยู่กับเธอตีความล่ะ"

"ชั้นลงรายละเอียดให้ไม่ได้ แต่ยิ่งเราคุยกันนานมันจะยิ่งอันตรายสำหรับเราทั้งคู่"

​

โบคเซน: พูดเอาแต่ได้จังนะ

​

โมเรน่า: ตามที่ว่านั่นล่ะ เธอเองก็ไม่ควรคาดหวังอะไรจากคนที่ลักพาตัวเธอมาอยู่แล้ว

​

"เพื่อที่จะได้ตัดสินใจไวขึ้น ชั้นคิดวิธีเอาไว้แล้ว"

"นี่คือข้อเสนอเดียวและข้อเสนอสุดท้าย... เรามาตัดสินด้วย เกมเจรจากันเถอะจ้ะ"

โมเรน่าพูดขึ้นพร้อมควักการ์ดขึ้นมาชุดนึง เธอกางมันออกและวางคว่ำลงบนโต๊ะทั้งสองฝั่ง

​

"ถ้าเธอปฏิเสธเกมนี้ สิทธิในการเจรจาของเธอจะหมดทันที ทำได้แค่ตอบว่า "ตกลงหรือไม่ตกลง" เท่านั้น"

​

​

...

​

​

"...... คราวนี้ต้องมาฟังเธออธิบายเรื่องเกมอีกหรอ?" โบคเซนถามพร้อมกับขยับตัวก้มมาดูการ์ดที่อีกฝ่ายวาง...

​

​

โมเรน่าพูดต่อระหว่างจัดเรียงการ์ดบนโต๊ะ

"นี่คือเกมที่ผู้ปกครองเอาไว้เล่นกับลูก เพื่อให้ลูกตัดสินใจบางอย่าง"

​

"ชั้นคือผู้ปกครอง จะมีการ์ด 7 ใบวางหงายไว้"

​

"ส่วนเธอคือลูก จะมีการ์ด 5 ใบวางคว่ำไว้"

​

"ลูกเลือกการ์ด 1 ใบของพ่อแม่ จากนั้นพ่อแม่ก็จะทำตามที่การ์ดระบุ... แล้วนำการ์ดนั้นทิ้ง"

"สลับมาที่ตาของผู้ปกครอง เลือกการ์ดของลูก หงายดูว่าคืออะไรแล้วทิ้ง"

​

"ผลัดกันทิ้งการ์ด จนเหลือการ์ดของลูกแค่ใบเดียว นั่นคือผลลัพธ์ที่ลูกต้องทำ"

​

โมเรน่าอธิบายกฏคร่าวๆ ของเกมที่ดูไม่น่าจะมีอะไรซับซ้อน

​

​

...

​

​

"ถ้างั้น ฝั่งลูกก็จะมีการ์ด Yes 4 ใบ และการ์ด No แค่ใบนึงสินะ?" โบคเซนยังเข้าใจว่านี่เป็นเกมที่ทำมาให้เธอเสียเปรียบ

​

​

โมเรน่า: ลองหงายการ์ดของเธอดูก่อนสิจ๊ะ เริ่มจากทางขวา

​

โบคเซนพลิกการ์ดขึ้นตามลำดับ ใบแรก Yes... ใบที่สอง No... และใบที่สาม... <R>...

​

"นี่มันอะไร...?"

​

โมเรน่า: การ์ด <R> ไว้สำหรับเลือกการ์ดของลูกที่ถูกทิ้งไปแล้วกลับเข้ามือ หรือก็คือ ถ้าเธอเหลือมันเป็นใบสุดท้าย เธอสามารถเปลี่ยนมันเป็นคำตอบที่ต้องการได้ตามใจเลยจ๊ะ

​

​

...

​

​

โบคเซนพลิกการ์ดใบที่สี่ต่อ... คราวนี้มันถูกเขียนว่า Joker

​

"Joker สามารถใช้เป็นได้ทั้ง Yes หรือ No"

"ถ้าเธอเหลือมันเป็นใบสุดท้าย เธอก็สามารถเลือกคำตอบที่ต้องการได้เลย" โมเรน่าอธิบายโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันจะถาม

​

​

"... พวกนี้มันของโชว์มากกว่ามั้ง" โบคเซนเงยหน้ามองศัตรู

​

​

โมเรน่า: ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ?

โบคเซน: เธอพูดเมื่อกี้ว่า ถ้าชั้นปฏิเสธเกมนี้ สิ่งที่ทำได้จะเหลือแค่การตอบว่า ตกลงหรือไม่ตกลง

​

"นั่นหมายถึงเธอไม่คิดจะปล่อยชั้นจนกว่าจะตอบว่า Yes อยู่แล้ว... แล้วมันมีประโยชน์อะไรให้ต้องเล่นด้วยล่ะ...?" โบคเซนถาม

​

​

"พลิกการ์ดใบต่อไปสิจ๊ะ" โมเรน่าเลือกตอบด้วยการแสดงบางอย่าง

​

โบคเซนทำตามที่โมเรน่าว่า และการ์ดใบสุดท้ายที่เธอหงายขึ้นก็คือ...

​

​

X

​

​

"X งั้นรึ..?"

​

​

โมเรน่า: X ไม่ใช่ทั้ง Yes หรือ No หมายถึงเธอไม่ต้องให้คำตอบก็ได้

​

โบคเซน: หมายความว่า ถ้าเหลือ X เป็นใบสุดท้าย ชั้นสามารถออกจากเกมนี้ได้?

​

โมเรน่า: ใช่แล้วจ้ะ ถ้าเธอได้ X เธอ เธอสามารถไปจากที่นี่ได้โดยไม่ต้องให้คำตอบ และเราขอสัญญาว่าจะไม่เข้าไปเจรจากับเธออีกไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม...

​

"และนั่นเท่ากับว่า..."

"การ์ดใบอื่น จะนำไปสู่การให้คำตอบว่า Yes หรือ No เท่านั้น..."

​

"เพราะอย่างนั้น เธอจะต้องเตรียมใจสำหรับคำตอบที่จะได้รับด้วย... เข้าใจแล้วใช่มั้ย?" ...โมเรน่าถามโบคเซนขึ้น

​

​

...

​

​

"เธอยังอธิบายได้ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ยังให้คำตอบไม่ได้หรอก" โบคเซนพูดพลางคิด

​

(จากที่อธิบายมา... ไม่ใช่เกมที่เราจะได้เปรียบเลย)

(ก่อนอื่น ฝ่ายลูกมีการ์ด Yes แค่ใบเดียวที่ทำให้ต้องยอมฟังคำสั่งของพ่อแม่ ในขณะที่โอกาสได้ No หรือ X มีมากกว่า มองเผินๆ แล้วฝ่ายลูกจะได้เปรียบ)

​

(นี่คือกับดักแรก!)

​

(ถ้าการตอบ Yes คือการยอมรับเป็นพวกของเธอ)

(นั่นเท่ากับว่าเราจะถูกบังคับให้ทำตามคำสั่งต่างๆ นับเป็นการพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง)

​

(ถ้าอย่างนั้น No ล่ะ... ตามหลักแล้วมันควรมีค่าที่คานอำนาจกับ Yes)

​

(มองเผินๆ การ์ด No ทำมาให้ลูกได้เปรียบ แต่ถ้าเริ่มเกมแล้วมันคงจะเผยตัวตนของมันออก ขึ้นอยู่กับการ์ดของฝั่งผู้ปกครอง)

​

... โบคเซนเหลือบมองการ์ดบนโต๊ะฝั่งโมเรน่า ซึ่งก็มีการ์ด Yes และ No เหมือนกัน แต่ก็มีเครื่องหมาย ? ติดอยู่ด้วย

​

(Yes? กับ No?...)

​

(ระหว่างเจรจา คงพูดให้เราคิดว่าถ้าตอบ No แล้วจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นแน่...)

(และสถานการณ์คงดำเนินไปจนกว่าเราจะคิดว่า ตอบ Yes ดีกว่า...)

​

(ถ้าการ์ด No ไม่มีประโยชน์ Joker ก็ไม่มีประโยชน์ไปด้วย)

(เท่ากับว่ามีแค่ <R> กับ X เท่านั้นที่เราใช้งานได้)

(โอกาสคือ 40% ถือว่าไม่เลว...)

​

(นั่นคือกับดักที่สอง!!)

​

​

(ไม่สำคัญเลยว่าเราจะมีการ์ดได้เปรียบเท่าไหร่)

(ตราบใดที่คนที่เลือกการ์ดคือผู้ปกครอง)

​

(... พวกมันจะโกงยังไงก็ได้)

​

(และกับดักที่สามที่แย่ที่สุดก็คือ...!!!)

​

​

​

...

​

​

​

"เอาล่ะ ชั้นจะอธิบายการ์ดฝั่งผู้ปกครองต่อนะ"

โมเรน่าพูดต่อหลังจากปล่อยให้โบคเซนนั่งคิดไปพักนึง

​

​

"นี่คือการ์ด "เป้าหมาย"" โมเรน่าพูดระหว่างชื้ลงบนการ์ดที่มีรูปเป้ายิงและลูกธนูปักอยู่ตรงกลาง

​

"ถ้าเธอเลือกการ์ดนี้ชั้นจะต้องชี้แจงเป้าหมายกับเธอ"

"เป้าหมายที่ต้องจับตัวเธอมา เป้าหมายที่ต้องได้เธอเป็นพวก ชั้นจะอธิบายให้เข้าใจง่ายที่สุด แต่ถ้าเธอมีอะไรสงสัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับ "เป้าหมาย" เธอสามารถถามได้ ชั้นยินดีจะอธิบายเพิ่มเติมให้จ๊ะ"

​

​

"ส่วนการ์ดใบนี้คือพลัง" โมเรน่าชี้ไปยังการ์ดรูปแขนที่กำลังเบ่งกล้าม

​

"ถ้าเธอเลือกการ์ดนี้ ชั้นจะอธิบายพลังของชั้นให้เธอฟัง"

"มันอาจจะเกินความเข้าใจของเธอ แต่ชั้นจะอธิบายความสามารถอย่างไม่โกหกปิดบังอะไร... ถ้ามันเกี่ยวกับความสามารถของชั้น เธอก็สามารถถามมาได้เช่นกันจ๊ะ"

​

"แต่ว่า ชั้นขอย้ำนะ ว่ายิ่งเราคุยกันนานมันจะยิ่งอันตรายสำหรับเราทั้งคู่... เพราะงั้นต้องขอโทษด้วยที่รวบรัด" โมเรน่ายิ้มให้โบคเซน

​

​

"ใบต่อไป Question A" โมเรน่าชี้ไปที่การ์ดที่มีรูป QA

​

"เธอสามารถถามอะไรเท่าไหร่ก็ได้ตามใจเลยจ๊ะ"

"ตราบใดที่มันไม่เกี่ยวกับเป้าหมายและพลังของชั้น ถ้ามีอะไรที่ต้องการรู้เธอเลือกใบนี้ได้"

​

"เพียงแต่ว่า ฝ่ายชั้นจะตอบได้เพียงแค่ 3 คำตอบ คือ ใช่, ไม่, และทั้งใช่และไม่ เท่านั้น...!!"

​

..

​

"ต่อไปคือ Question B" โมเรน่าอธิบายต่อพร้อมชี้ไปที่การ์ดที่มีรูป QB

​

"ถ้าเธออยากรู้รายละเอียดที่ถามด้วย QA เธอสามารถเลือกใบนี้ต่อได้เลย"

"ตราบใดที่ยังอยู่ในขอบเขตของคำถาม ชั้นจะอธิบายให้จนกว่าเธอจะหายสงสัย"

​

"แต่ว่าการ์ด QB นี้ จะใช้ได้แค่กับคำถามสุดท้ายที่ถามด้วย QA นะจ๊ะ เพราะอย่างนั้นก็ระวังคำถามสุดท้ายของ QA ด้วย"

​

​

​

โบคเซน: เข้าใจล่ะ

​

(เราไม่ต้องใช้การ์ด Yes? หรือ No? ก็ได้)

(เพียงแค่สังเกตจากสีหน้าท่าทางและน้ำเสียงของเธอ ก็พอบอกได้ว่าคำตอบคืออะไร)

​

"มีเรื่องนึงอยากขอยืนยันก่อนน่ะ ขอถามได้มั้ย" โบคเซนถามขึ้น

​

โมเรน่า: ว่ามาสิจ๊ะ

​

โบคเซน: เธอคงจะไม่โกงเกมนี้... ใช่หรือไม่?

​

...

​

...

​

ต่อหน้าคำถามนั้น โมเรน่าและลูกน้องของเธอนิ่งเงียบไปครู่...

​

​

"คงอยากทดสอบของจริงก่อนสินะ" โมเรน่ายิ้ม

"มันก็สำคัญนะ ที่จะลองดูก่อนเพื่อกันความเข้าใจผิด"

​

"เวลาที่ถามคำถามว่า ไม่ทำใช่มั้ย?"

"มันมีทั้งคนที่ตอบว่า "ไม่ ชั้นจะไม่ทำ" กับ "ใช่ ชั้นจะไม่ทำ" อยู่"

​

"ปกติแล้ว ผู้พูดมักจะแทนตัวเองเป็นบุคคลที่หนึ่ง จึงมักตอบว่า "ไม่ ชั้นจะไม่ทำ""

"แต่มันก็มีบางกรณี บางวัฒนธรรม ที่ผู้พูดมักแทนตัวเองเป็นคนอื่นแล้วตอบว่า "ใช่ ชั้นจะไม่ทำ""

​

"เช่นพวกเมืองท่องเที่ยวหรือชนชั้นนักรบ พวกนี้มักจะแทนตัวเองด้วยมุมมองของคนอื่น"

​

​

..

​

​

ระหว่างโมเรน่ากำลังพูด โบคอนเต้และโยโคทานิที่ยืนคุมตัวโบคเซนอยู่ก็ได้พูดแซวกันราวกับว่าตัวเองเคยโดนมุขนี้เล่นงานมาแล้ว

​

โบคอนเต้: มันแปลกมากเลยใช่มะ โยโคทานิ?

โยโคทานิ: โทษทีนะ แต่สำหรับชั้นไม่คิดว่ามันแปลกเลยนะ

​

..

​

​

โบคเซนได้ยินดังนั้นก็คิด...

(งี้นี่เอง เกมนี้คือบททดสอบกันเองระหว่างสองฝ่าย)

(นี่คือการสัมภาษณ์ที่โมเรน่าใช้ทดสอบความคิดอ่านของคนที่จะรับเข้าพวกด้วยเหมือนกัน)

​

โบคเซน: แล้วคำตอบล่ะ ว่าไง?

​

โมเรน่า: "ไม่" ชั้นจะไม่โกง ชั้นจะตอบด้วยมุมมองของตัวเอง เข้าใจแล้วนะ?

​

โมเรน่าตอบอย่างเน้นย้ำคำว่าไม่

​

​

"... เข้าใจล่ะ" โบคเซนสูดหายใจเฮือกนึงพร้อมคิด...

​

(ผู้หญิงคนนี้... โกรธแค้นอะไรโลกนี้นักหนานะ...)

​

(จากท่าทีของเธอและลูกน้อง เธอเป็นคนคุมที่นี่อย่างแน่นอน... และความมั่นใจกับน้ำเสียงที่ให้ความเคารพเรา บ่งบอกว่าคนพวกนี้เองก็ไม่ชอบให้มีการโกงเช่นกัน)

​

​

...

​

​

​

โมเรน่า: เอาล่ะ ต่อด้วยการ์ด Yes? กับ No? กัน

​

"การ์ด Yes? หรือ No? จะบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ถ้าเธอตอบตกลงหรือปฏิเสธ"

"ถ้าต้องการรู้รายละเอียดเพิ่ม ให้เลือกการ์ดนี้"

​

​

...

​

​

โมเรน่า: ใบสุดท้าย การ์ด D (Deal)

โมเรน่าชี้ไปยังการ์ดที่มีรูปตัว D และลูกศรหมุนกลับอยู่

​

"ถ้ามีการ์ดของเธอที่ต้องการถูกทิ้งไปแล้ว ให้เลือกการ์ดนี้"

"เธอสามารถนำการ์ดใบนั้นกลับมาในเกมได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนว่า เธอต้องทำตาม "ข้อเรียกร้องเล็กน้อย" ของชั้นเป็นการตอบแทน"

​

"ถ้าเธอรู้สึกว่า "ข้อเรียกร้องเล็กน้อย" นั้นยากเกินไป เธอจะปฏิเสธก็ได้ แต่เธอก็จะไม่ได้การ์ดที่เลือกกลับมาเหมือนกัน และการ์ด D ก็จะเป็นโมฆะ"

​

"แต่ว่า เกมจะจบทันทีที่ฝ่ายลูกเหลือการ์ดแค่ใบเดียว ดังนั้นโอกาสสุดท้ายที่เธอจะเลือกการ์ดนี้ได้ คือตอนที่เธอยังเหลือการ์ดไม่ต่ำกว่าสองใบนะ" โมเรน่าพูดพร้อมชูสองนิ้ว...

​

"เอาล่ะ เป็นอันจบการอธิบายกฏของการ์ด"

​

​

โมเรน่า: ช่วยตัดสินใจที ว่าจะเล่นหรือไม่?

​

​

...

​

"..."

​

"ถ้าเธอยอมรับเงื่อนไขข้อนึง ชั้นจะเล่น" โบคเซนพูดขึ้น...

"ชั้นจะเป็นคนเลือกทิ้งการ์ดฝั่งลูก จากการ์ดที่คว่ำอยู่แทน... ถ้าเธอรับได้ ชั้นก็จะเล่น"

​

โมเรน่า: ได้สิจ๊ะ ชั้นทำแบบนั้นมาหลายครั้งแล้ว... ถ้างั้น ชั้นจะได้เป็นคนสับการ์ดนะ?

​

​

..

​

​

...

​

​

"เอาล่ะ มาเริ่มกันได้"

โมเรน่าวางการ์ดลงบนโต๊ะทั้งสองฝั่งในตำแหน่งอีกครั้ง

​

​

...

​

​

จบตอนครับ

​

​

​

=========

​

​

จริงๆ มันก็ไม่เชิงการ์ดเกม แต่เป็นบอร์ดเกมจิตวิทยาที่เน้นการโต้ตอบกัน คล้ายๆ แวร์วูล์ฟมากกว่า จากการที่ผลลัพธ์มีแค่แพ้กับชนะ แต่กลายเป็นยื่นหมูยื่นแมวให้ได้ผลประโยชน์กันทั้งคู่

​

ตอนนี้เป็นตอนที่ยิ่งอ่านแล้วยิ่งสนุกขึ้นจริงครับ ความสนุกไม่ได้อยู่ในตอน แต่ยิ่งเข้าใจกฏแล้วยิ่งลุ้นว่าเราจะได้เห็น Lore ของโมเรน่าแบบเต็มๆ ในเร็วๆ แน่

​

ส่วนตัวไม่มองว่าเป็นเน็น เพราะถ้าเป็นเน็น point ของการเจรจาจะหายไปทันที แต่คิดว่าโมเรน่าน่าจะมีจิตวิทยาชักจูงโบคเซนได้แน่ แล้วทำให้รู้ด้วยว่าทำไมสมาชิกคนอื่นถึงถวายตัวให้โมเรน่าขนาดนั้น

 

Credit : FB > Aya + EVE