Quote from ufabet on ธันวาคม 12, 2024, 10:23 am

HunterXHunter 410 - เกมเจรจา 4

​

​

โมเรน่า: ขอถามเป็นครั้งสุดท้าย... รู้ใช่มั้ยว่าจะเปลี่ยนใจทีหลังไม่ได้

​

โบคเซน: อืม ชัวร์สิ (ไม่... ไม่นะ นี่มันไม่ใช่...)

ในขณะที่โบคเซนตอบคำถามโมเรน่อย่างไม่ลังเล ในใจเธอกลับคิดไปอีกอย่าง

​

"นี่คือการ์ดที่ชั้นตั้งใจเลือกแน่นอน"

(ไม่นะ... ไม่ใช่แบบนี้... ไม่ใช่... ไม่ใช่)

โบคเซนพูดพร้อมชี้นิ้วไปยังการ์ด YES ที่เธอเลือกเพื่อเป็นผลลัพธ์ของเกมเจรจา

​

​

โมเรน่า: เข้าใจล่ะ ชั้นดีใจนะ ที่เธอยอมเข้าพวกกับเรา

​

"แต่ว่า..." รอยยิ้มบนมุมปากของโมเรน่าเลือนหายลงไประหว่างพูด

​

"ถึงจะแค่เล็กน้อย... แต่ชั้นก็ผิดหวัง..."

​

"เธอโกงสินะ..."

​

โมเรน่าจ้องตรงไปหาโบคเซนพร้อมอธิบายต่อ ถึงตอนที่โบคเซนขอหงายการ์ดเพื่อเช็ค สมาชิกเออิคนอื่นต่างเดินเข้ามาล้อมคู่กรณี

​

"คงเป็นหลังจากตอนที่เธอใช้การ์ด D เธอหยุดการสับแล้วขอหงายการ์ดเพื่อเช็ค... เธอคงทำตำหนิเล็กๆ เอาไว้บนขอบการ์ด"

​

"จากมุมของชั้นคงมองไม่เห็น ส่วนโอรารูจี้... คนที่สับการ์ดก็มองเห็นแค่ด้านเดียว จะยังไงก็เถอะ หลังจากสับไพ่แล้วเธอก็จะเช็คตำหนิได้ตลอด... หลังจากนั้นก็ขยำการ์ดทิ้งในตอนจบ... เพื่อที่จะทำลายหลักฐาน"

​

โมเรน่า: เกมเจรจากับการ์ดนี้เป็นความสามารถของชั้น

​

"ถ้าเธอโกง ความสามารถของชั้นจะควบคุมเธอโดยอัตโนมัติ บังคับให้เธอทำได้แค่การตอบ Yes หรือ No เท่านั้น"

​

"ถึงแม้การ์ดใบสุดท้ายจะตัดตัวเลือกจนเหลือแค่สองทางนี้"

"แต่คำตอบสุดท้าย เธอก็จะเป็นคนตัดสินใจเอง"

​

"ไม่ควรโกงเพื่อหลบหนีออกจากเกมที่เล่นกันอย่างยุติธรรม"

"เธอน่าจะรู้เรื่องนี้ไว้นะ"

​

โมเรน่าก้มลงไปกระซิบบอกโบคเซน โดยที่สายตายังจ้องเขม็งราวกับงูที่มองเหยื่อก่อนกิน

​

​

...

​

​

โมเรน่า: เอาล่ะ... เธอตอบ Yes หมายความว่าจะเข้าพวกกับเราใช่มั้ย?

​

โบคเซน: อืม ชั้นจะเข้าพวกกับเธอ...

​

แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ

​

หลังจากที่โบคเซนยอมเข้าพวก เหล่าสมาชิกตระกูลเออิที่รายล้อมต่างก็ปรบมือต้อนรับสมาชิกใหม่

พริบตาเดียวกันนั้น ร่างของโบคเซนที่หลุดจากการควบคุม ก็ทรุดลงนั่งกับพื้นราวกับหุ่นเชิดที่ถูกตัดสาย

​

โมเรน่าที่ไม่ยอมให้อีกฝ่ายตั้งหลัก ได้เดินเข้ามาพูดต่อ

"เอาล่ะ... สำหรับสมาชิกใหม่ของเรา ชั้นจะขออธิบายถึงการ์ด Yes? ที่เธอไม่ได้เลือกในเกมให้นะ"

​

​

"ตราบใดที่ยังเป็นสมาชิกและยังมีชีวิต เธอจะไม่ถูกนับเป็น "เป้าหมาย" ของพวกเรา... รวมไปถึงบุคคลสำคัญของเธอด้วย"

​

"ความสามารถของชั้นเรียกว่า "แพร่เชื้อ (บททดสอบแห่งรัก)" นั้นทำงานเหมือนกับแอพเกม"

"มันจะอินสตอลลงเครื่องโดยตรง โดยมีชั้นเป็นแอดมินที่คอยดูแลฐานข้อมูล"

​

"ชั้นจะรู้ข้อมูลทั้งหมด ทั้งแต้ม เลเวล ตำแหน่ง และสถานะความสามารถด้วย"

"เธอจะลบมันออกไปไม่ได้ เกมจะดำเนินไปจนกว่าเกมจะจบ หรือว่าแอดมินหายไป หรือไม่ก็จนกว่าโทรศัพท์จัถูกทำลาย"

​

"เงื่อนไข 3 อย่างในการเป็นสมาชิก ชั้นบอกไปแล้ว ทันทีที่เธอทำให้ครบ เธอก็จะเป็นพวกของเราอย่างเต็มตัว"

"จริงอยู่ว่าหากเธอเป็นสมาชิกเต็มตัวแล้ว เธอจะทำอะไรก็ได้ แต่ชั้นขอไม่แนะนำ..."

​

"ทั้งการ "ลงมือใส่กัน" หรือการ "หักหลัง" ไม่ถูกห้ามไว้ก็จริง แต่ก็ไม่ควรมีการล้ำเส้น..."

​

โมเรน่าหยุดพูดไปครู่นึงเพื่อเพิ่มน้ำหนักคำว่าล้ำเส้น มองลงไปยังโบคเซน ก่อนจะเริ่มอธิบายถึงกฏทั่วไปต่อ

​

"ตอนนี้เธอยังทำเงื่อนไขการเป็นสมาชิกไม่ครบ จึงยังเป็นแค่สมาชิกเลเวล 0 แต่หากเธอทำเงื่อนไขครบ ก็จะได้เป็นสมาชิกเวเวล 1"

​

"เมื่อเธอทำได้ถึงเลเวล 21 เธอจะได้ความสามารถเน็น"

"และหากทำได้ถึงเลเวล 100 เธอจะสร้างเครือข่ายของตัวเองขึ้นมาได้เหมือนกับชั้น"

​

"ฆ่าคนทั่วไป ได้ 1 เลเวล ฆ่าผู้ใช้เน็น 10 เลเวล ฆ่าองค์ชาย 50 เลเวล"

​

"จะเลือกเก็บเลเวลหรือไม่ก็ตามใจ... จะกลับไปหาเพื่อนหรืออยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่ว่ากัน..."

​

"แต่เธอควรรู้ไว้ว่า ถ้าหากเราคิดว่าเธอไม่จำเป็นอีกต่อไป เราก็สามารถหักหลังเธอได้... ยังไงซะ เป้าหมายของพวกเรา ก็คือ การ "ฆ่า" อยู่แล้ว"

​

​

โมเรน่า เปล่งรังสีอำมหิตออกมาคุกคามเด็กใหม่ พร้อมบอกหน้าที่ที่ต้องทำเมื่อขี่หลังเสือไปแล้ว

​

​

......

​

​

โบคเซนคิด

(มีเวลาจำกัดที่จะหมดเมื่อไหร่ก็ไม่รู้... ถ้าหากมีผู้ใช้เน็นสายพิเศษคนใหม่ถูกพบ เราก็จะถูกกำจัดทิ้งทันที)

(อินสตอลแอพลงเครื่อง หมายความว่าเราโดนแฮ็ค ตีความได้ว่า เธอจะรู้ทั้งการมองเห็นหรือได้ยินของเราไปด้วย)

(เราต้องการพลังเพื่อที่จะต่อต้าน และวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะได้รับพลังก็คือการฆ่า)

​

(เราหาเป้าหมายได้แล้ว)

โบคเซนยันตัวลุกขึ้นมามองโมเรน่าก่อนจะเดินออกไป

​

โบคเซน: ชั้นจะกลับไปหาเพื่อน

โมเรน่า: อย่าลืมสิว่า... พวกเราก็เป็นเพื่อนเธอ...

​

โบคเซน: ถ้างั้นช่วยแนะนำหน่อยสิ...

"ก่อนที่ชั้นจะกลับ ชั้นก็อยากรู้เรื่องของเพื่อนๆ เหมือนกัน"

​

โบคเซนหันกลับมาบอกโมเรน่าที่กำลังยิ้มอย่างภูมิใจ

​

​

...

​

​

......

​

​

ชั้น 3 ของเรือวาฬดำ

ภายใต้กฏอัยการศึก ประชาชนทั่วไปต่างคุกเข่าลงหันหน้าเข้าหากำแพงเพื่อรอการตรวจค้นจากทหาร

​

ทหารจำนวนมากพร้อมอาวุธปืนกลหนักเดินสอดส่องทั่วทั้งชั้นอย่างละเอียดท่ามกลางเสียงประกาศ

​

[อย่าขยับจนกว่าการตรวจค้นจะเสร็จสิ้น]

[ภายใต้กฏอัยการศึก หากพบเห็นการเคลื่อนไหวจะยิงทันที!! นี่ไม่ใช่การซ้อม!!]

​

​

"หัวหน้าครับ" ทหารรายนึงเดินเร่งเข้ามาหานายทหารที่ยศใหญ่กว่าพร้อมกระซิบ...

​

"เคส S งั้นรึ!!" นายทหารตกใจ

​

​

...

​

​

ณ. ห้อง 3101 อันเคยเป็นทางเข้ารังลับของตระกูลเออิ

บัดนี้ได้ถูกติดเทปสีเหลืองห้ามเข้าอย่างแน่นหนา พร้อมทหารสองนายยืนคุม

​

"ทหารสามนายเดินเข้าไปแล้วหายไปเลยครับ"

"นายทหารที่ดูอยู่บอกว่า พวกเค้าหายไปทันทีที่ก้าวเข้าประตู... แบบนี้คือเคส "Super Natural" (เคสเหนือธรรมชาติ) ไม่ผิดแน่ครับ"

นายทหารยังคงรายงานให้กับหัวหน้า ในระหว่างที่เดินตรงมายัง เคส S ที่ว่า

​

"เราพบทางลับด้านหลังห้องน้ำในห้องข้างๆ ด้วยครับ ดูเหมือนว่าจะมีคนตัดกำแพงออกเพื่อเดินเข้าไป" นายทหารอีกคนเสริม

​

"ทางลับเชื่อมต่อกับห้อง 125... ห้องน้ำของห้อง 125 ก็เป็นทางเข้าออกทางลับเหมือนกัน"

​

"ชั้น 3 เป็นถิ่นของเออิ... ติดต่อไปยังชั้น 1" พลทหารผู้เป็นนายสั่ง

​

​

...

​

​

ชั้น 1

​

"ท่านครับ!! พวกเราพบสถานที่ที่คาดว่าน่าจะเป็นรังของพวกเออิแล้ว มีการใช้เน็นอำพรางครับ!! ในห้องไม่มีใครอยู่ แต่เรากำลังค้นหาเพิ่มเติมถึงที่ซ่อนอื่นๆ ครับ!!"

ทหารรายนึง วิ่งกลับมารายงานแก่เบนจามินที่กำลังเตรียมตัวอยู่

​

​

"ปล่อยให้หน่วย 3 จัดการเออิไป แล้วรีบค้นหาองค์ชายที่เหลือต่อ!!" เบนจามินสั่งพร้อมเร่งเดินนำกองทหารมุ่งตรงไปยังสถานที่นึง

​

เบนจามิน: หาตัวโจไรกับลูซูรุสที่ตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนก่อน ส่วนพวกองค์ชายลำดับล่างไว้ค่อยจัดการทีหลัง!!

​

พลทหาร: องค์ชายโจไรหลบหนีลงไปชั้น 2 ก่อนที่จะมีประกาศ ด้วยช่องทางลับที่เชื่อมต่อไปยังพื้นที่ของบอสแก๊งค์ชูอุครับ

พลทหาร: ขณะนี้กำลังตรวจสอบเส้นทางที่ว่าและจะมีรายงานกลับมาภายใน 15 นาทีครับ!!!

​

เบนจามิน: โจไรอาจไปขอความคุ้มครองจากกระทรวงยุติธรรม ถึงได้หนีลงมาชั้นล่างและรวมหัวกับพวกมาเฟีย!!

"สั่งหน่วย 2 กับหน่วยตามล่า ให้เร่งค้นหาโจไรเป็นอันดับแรก!!!"

​

พลทหาร: ครับผม!!!!

​

​

...

​

​

กองทหารที่นำโดยเบนจามิน รุดตรงมายังกระทรวงยุติธรรม ชั้น 2 โดยในระหว่างเดินทางนั้น เบนจามินก็คิด

​

(เมื่อได้รับเชื้อ จะมีเวลา 10 ชั่วโมงก่อนที่อาการจะทรุดหนัก!! หลังจากนั้น 2 ชั่วโมงเราก็จะตาย!!!!)

(เรายังเคลื่อนไหวได้อีก 9 ชั่วโมงครึ่ง!! จนกว่าจะถึงตอนนั้น ต้องรีบจัดการองค์ชายที่เหลือ!!!!)

​

(หากเราได้ครองบัลลังก์อย่างเป็นทางการ... แม้ว่าเราจะตาย บัลลังก์ก็จะถูกส่งต่อให้กับลูก)

​

(ในภาวะฉุกเฉิน... มาตราที่ 1 ของพระราชบัญญัติสำหรับปกป้องสถาบันกษัตริย์จะถูกบังคับใช้!!)

​

(ถ้าลองคำนวณเวลาที่ต้องใช้ กษัตริย์องค์ปัจจุบัน (ท่านพ่อ) จะต้องประกาศโอนสิทธิ์ในการสืบทอดบัลลังก์และกล่าวคำปฏิญาณต่อหน้าเรา!! )

(จากนั้นจะต้องมีการพิสูจน์ทางกฏหมายเพื่อยืนยันให้บุตรนอกสมรสของเรามาเป็นผู้รับสืบทอด!!!!)

​

(ไม่มีเวลาให้เสีย!!!! เหลือองค์ชายอยู่อีก 4 คน!!!!)

​

​

...

​

​

สำนักงานกระทรวงยุติธรรม

เบนจามินและเหล่าทหารถืออาวุธเดินเข้ามาคุมพื้นที่ โดยมี ไคซารุ มิไซสอร์ม และโบโตไบ ยืนต้อนรับตรงทางเข้าพร้อมโชว์มือขึ้นเพื่อแสดงความยินยอมของฝ่ายตน

​

เบนจามินเดินตรงไปหาเจ้าถิ่น

"ข้าคือเบนจามิน ที่ปรึกษาทางการทหาร... เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า"

​

"กองทัพจะทำการรวบรวมฝ่ายปกครองทั้งสามไว้ที่ศาลปกครอง แล้วเราจะเข้าควบคุมกระทรวงยุติธรรมในฐานะกองบัญชาการกลาง"

​

"เจ้าสามคนจะต้องมาเป็นสักขีพยาน"

​

...

​

มิไซสตอร์ม: ก่อนอื่น ช่วยแสดงเหตุผลในการประกาศกฏอัยการศึกและหนังสือมอบอำนาจจากองค์ราชาด้วยครับ

​

เบนจามิน: เซรีโดนีชและฮาลเคนเบิร์กรวมหัวกันก่อการร้ายด้วยอาวุธชีวภาพ

"มีผู้สมคบคิดแฝงตัวในกองทัพ ทำให้อาวุธที่อยู่ในขั้นทดลองถูกลักลอบนำขึ้นเรือมาด้วย... มีการควบคุมตัวผู้ต้องสงสัยได้หลายคนและทำการสอบสวนอยู่ในขณะนี้"

"มีผู้ต้องสงสัยบางคนแฝงตัวอยู่ในบรรดาองครักษ์ขององค์ชาย... หากมองถึงกรณีที่เลวร้ายที่สุดแล้ว เราต้องรีบจัดแจงเอกสารให้เร็วที่สุด...!!"

​

เบนจามินกล่าวจุดประสงค์ของตัวเอง ในขณะที่มิไซสตอร์มเริ่มตระหนก

​

(...หมอนี่!! วางแผนจะใช้องค์ชายในชั้น 1 เป็นตัวประกันเพื่อเรียกร้องอำนาจปกครองทั้งสาม)

​

(ตรงตามข้อมูลที่ว่าเป็นจอมเผด็จการเลือดร้อน ที่ชอบมองหาแต่ทางลัด... หลักฐานที่พูดอยู่นี่ก็เป็นเรื่องปั้นแต่งขึ้นมาให้เข้าทางตัวเอง...)

​

เบนจามิน: จนกว่าจะวิเคราะห์ตัวอย่างได้ เราไม่สามารถยกเลิกการกักกันผู้ต้องสงสัยที่อาจติดเชื้อ

​

"ตราบใดที่ยังไม่มีการรวมอำนาจปกครองทั้งสาม ข้าก็ไม่สามารถเคลื่อนย้ายผู้ป่วยมายังโรงพยาบาลที่ยังไม่มีการยืนยันความปลอดภัยของพวกเจ้าได้"

"ตอนนี้ราชโองการกำลังถูกร่างอยู่ ช่วยรอจนกว่าพระองค์จะทรงลงพระปรมาภิไธยและประทับตรารองรับ ถึงเวลานั้นพวกเจ้าจะได้รับแจ้งเอง"

​

"เรามาจบเรื่องนี้กันเถอะ!!"

​

...

​

......

​

​

ในตอนนั้นเอง โบโตไบที่ฟังอย่างนิ่งเงียบมาอยู่ครู่ใหญ่ก็ได้เดินออกไปประจันหน้ากับองค์ชายลำดับหนึ่งในระยะสบตา

​

โบโตไบ: ฝ่าบาท... ดูไม่ค่อยดีนะครับ... ไม่ทราบว่าทรงมีพระอาการอะไรมั้ย?

​

"ไม่เป็นไร... ข้าสบายดี" เบนจามินตอบกลับอย่างมุ่งมั่น

​

​

ในระหว่างนั้นเอง เจ้าหน้าที่กระทรวงยุติธรรมอีกคนที่กำลังจับตาดูอยู่ก็คิด

​

ไคซารุ: (ถ้าหากว่าเบนจามินกำลังรีบร้อนเพราะว่าติดเชื้อเข้าจริงล่ะก็... เทียบกับอาการป่วยของฮาลเคนเบิร์กแล้ว คงมีเวลาไม่ถึง 24 ชม.)

​

(อีกแค่วันเดียว... ถ้าหากผ่านพ้นสถานการณ์นี้ไปได้ แสงแห่งความหวังก็จะปรากฏ...)

​

(เรายังมีที่มั่นสุดท้ายเหลืออยู่!!!)